مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
هــر صفا با عـلـی صـفــا دارد هــر كـسـی با عـلـی خــدا دارد روی قـلـب سـتـاره بـنـویـسـیــد مـثــل آقــای مــا كـجــا دارد؟! چـه كـســی جـز امـام اول مــا پـسـرش شـهـر كـربــلا دارد؟! وقت معراج جز علی چه كسی جـا بـه دوش فـرشته ها دارد؟! یـا كـدامـیـن بــزرگ در دنـیــا دور خـود ایـن قـدر گدا دارد؟! عـشـق اگر عشق هم بُـوَد تـنها بــــا ولای عــلــی بــهــــا دارد آیــت والــــی الـــولــی مـــددی صـد و ده بـار یا عـلــی مــددی صــاحب رودخــانــه ی كـوثــر دست پــرورده اش بُــوَد بـــوذر آن امــامی كه در زمــان نـمــاز می دهت در ركــوع انـگـشـتـر آن كه در لا به لای جنگ اُحُـد بـا نـود زخــم می كـنـد مـحـشر آن بـزرگی كه كــار كـوچـك او كـنـدن چــهــار چــوبـۀ خـیـبــر آن دلـیـری كه عَــبُــدوَدهــا را با یكی ضربـه می كنـد بی سـر ذكــر هر پـهـلـوان به میدان ها اســد الله یـــا عـــلـــی حـــیـــدر دافــــع سـیــئـاتــمــان حـــیــــدر عــجّــلوا بـالـصـلاتـمـان حـیــدر كـاش می شد خـطـابـمـان بـكـند قـوره ایم، او شـرابـمان بـكـنـد كــاش مـی شـد ابـوتراب جهان زیــر پـایـش تـرابـمــان بـكـنــد تــو دعـا كــن نـیـاید آن روزی كه بـخـواهـد جـوابـمــان بـكـنـد مــا گـنــاه كــبـــیــره ایــم آقــا كــاش آقــا ثــوابــمــان بــكــنـد مــا گــروه دعــای نــا مـقـبـول شایــد او مـسـتـجـابـمــان بـكـنـد كاش می شد كه خـون ما ریزد در ره عـشـق آبــمــآان بـكــنــد ای خــدا ای مـسـبـب الاسـبـاب کـن فـدایـم بـه راه ایـن اربــاب ای وجــود تـو بــركـت عــالــم ای مـنـا؛ ای صـفا و ای زمـزم افـــتـــخـــار عــشــیــرۀ حــــوّا ایــلـــیــــای قـــبـــیـــلــه ی آدم ذكــر نــام تــو را خــدای وَدود می نـویـسـد بـه حـلـقــۀ خــاتــم بــر بـلـنــد سـتــیــغ عــاشــورا زده عـبـاسـتـان فـقــط پــرچــم كــاش می شد مـرا نـگـهـداری مـثـل مـقـداد و قـنـبـر و مـیـثـم عــارفم یـا عــلــی مــدد گــویم ذكــرتــان تـا الـی الابـد گـویـم |